Het werd een kaartspel. Oh nee! Niet weer een kaartspel dat alle sociale problemen moet oplossen, dacht ik zelf eigenlijk.Maar. Na heel veel onderzoek en co-creatie met deze doelgroep, Frans en experts binnen de HAN, leerden we dat zoiets ambiguus als een gesprek over jouw grenzen en wensen in een relatie voor mensen met autisme zeer moeilijk is. En dat er enorme behoefte was aan kaders, een helder doel, spelregels, time-outs, structuur, een begin en een einde, een handleiding en een veilige context. Een soort… spel dus. Met als doel mensen met autisme, nu ze zichzelf beter begrijpen, helpen communiceren over de dingen waar ze in het leven tegenaan lopen en daarmee hun sociaal perspectief vergroten. Helaas hebben we nog niemand in ons ontwerpteam met autisme, maar gelukkig waren er heel veel mensen bereid om met ons te onderzoeken en testen wat dit zou moeten worden.
Er zijn denk ik wel 10 verschillende versies van het spel gemaakt, gespeeld en verbeterd voordat we allemaal zagen dat het werkte. Daarnaast hebben we als ontwerpers heel veel geleerd over autisme-vriendelijke ontwerpen; geen ambigue formuleringen zoals ‘waar droom je van?’ i.p.v. ‘wat zou je in je leven nog graag samen willen doen?’ bijvoorbeeld. Maar ook het kleurgebruik, het ritme van het spel, weinig prikkels is aangepast en getest met de doelgroep.
Wat ik altijd moeilijk vind aan gesprekskaarten, is dat ze vaak geen duidelijke aanleiding hebben om ze te gaan spelen. En dus vaak gewoon in de kast blijven liggen. Daarom ben ik ook zo blij met de samenwerking met GGz Breburg die de interventie gaan inzetten in hun praktijk en met uitgeverij Hogrefe Ltd die het spel gaan uitgeven en verder opschalen binnen de GGZ.
Als je vast geïnteresseerd bent, laat het ons weten, dan houden we je op de hoogte!
