Een voorbeeld van die metaforische kloof is onze neiging om geld te investeren in spullen die we als waardevol beschouwen. Als we in dat net wat grotere huis, die nieuwe elektrische fiets of het paar designer schoenen investeren, zijn we een stukje dichter bij het ideaalbeeld dat we van onszelf hebben - en onze ideale zelf is toch zeker gelukkig. Maar volgens de gedragswetenschap zijn dit soort investeringen, zelfs als ze ons dichter bij ons eigen ideaalbeeld brengen, geen duurzame manieren om ons geluk te vergroten. Dat is misschien niet heel verrassend; geld maakt immers niet gelukkig (maar een gebrek eraan kan wel ongelukkig maken). Wat verrassend is, is dat de manieren om
ons geluk te vergroten vaak ingaan tegen de instincten van ons brein of tegen wat de meesten van ons van onze ouders hebben geleerd. Zo blijkt uit onderzoek van Elizabeth Dunn en collega’s dat investeren in ervaringen tot relatief duurzame geluksgevoelens leidt, en dat geld uitgeven aan anderen langer gelukkig maakt dan geld uitgeven aan
onszelf. Kaartjes kopen voor een concert blijkt dus een investering te zijn voor langer dan één avond, en je vrienden trakteren op een rondje bier (of thee) is niet alleen goed voor je imago, maar ook voor je welzijn.
Wat is de rol van ontwerp in deze paradox? Door zowel social design als behavioural design (ook wel gedragsontwerp) in te zetten, kunnen we het beste van twee werelden combineren om welzijn te bevorderen. Social design richt zich op het verbeteren van systemen door deze samen met menselijke behoeften te analyseren en op basis daarvan te ontwerpen voor sociale verandering. Aan de andere kant kijkt behavioural design naar hoe mensen beslissingen nemen en naar hoe deze beïnvloed kunnen worden voor positieve gedragsuitkomsten.
Als niet alleen de systemen zelf meer gericht zijn op het welzijn van mensen, maar ook het gedrag van mensen binnen die systemen meer op welzijn gericht wordt, vergroten we de mogelijke sociale impact. Zo kunnen we met behulp van de gedragswetenschap mensen nog beter helpen om zichzelf te helpen, door beslissingen te nemen die duurzamer, inclusiever, gezonder en gelukkiger maken.
De hamvraag: Hoe zou de wereld eruitzien als we vaker beslissingen zouden nemen waarvan bewezen is dat deze individueel én collectief welzijn verbeteren? Of eigenlijk is de echte vraag: Hoe kunnen we hiervoor ontwerpen?
